ခ်စ္ေမတၱာတည္ရာ

"ကြ်န္မရဲ႕ ကေလးကို ၾကည့္လို႔ရမလား" ဟု ေပ်ာ္ရႊင္ေနေသာ မိခင္က ေမးသည္။ သူ၏ရင္ခြင္ထဲသို႔ အႏွီးျဖင့္ေထြးထားေသာ ကေလးေလး ေရာက္လာသည္။ သူသည္ သားငယ္ေလး၏ မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ရႈရန္ အဝတ္ေခါက္ေလးကို ဖယ္လိုက္ေ...သာအခါ ပင့္သက္ရိႈက္မိသြားသည္။ အေၾကာင္းမွာ သူ၏သားကေလးသည္ နားရြက္မ်ားမပါဘဲ ေမြးဖြားလာျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ကေလးငယ္ေလး၏ အၾကားအာရံုမွာ ျပည့္စုံေကာင္းမြန္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ နားရြက္မ်ားမပါေသာေၾကာင့္ သူ၏ရုပ္ရည္မွာ မလွမပျဖစ္ေနသည္။

တစ္ေန႔တြင္ ထိုကေလးသည္ ေက်ာင္းမွ အိမ္သို႔ အေျပးျပန္လာျပီး မိခင္၏ ရင္ခြင္ထဲသို႔ တိုးဝင္ေနလိုက္သည္။ မိခင္က သက္ျပင္းခ်မိသည္။ သားေလး ဝမ္းနည္းစရာမ်ား ၾကံဳလာခဲ့ရသည္ကို သိေန၍ျဖစ္သည္။

"လူေကာင္ၾကီးၾကီးနဲ႕ တစ္ေယာက္က သားကို ငေၾကာင္လို႔ေခၚတယ္" ဟု သားငယ္ေလးက သူ၏ မိခင္ကို ဝမ္းနည္းစြာ ေျပာျပသည္။

သူ ၾကီးျပင္းလာေသာအခါ သူ၏အတန္းေဖာ္ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ သူ႔ကို အလြန္ခင္မင္ၾကသည္။ သူသည္ အတန္းေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သင့္သူပင္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ နားရြက္မ်ားမပါသည့္ အတြက္ပင္ မျဖစ္ခဲ့ေပ။ သူသည္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ အတန္းေဖာ္မ်ားႏွင့္ ေရာေရာေႏွာေႏွာမေနေတာ့ဘဲ သူဝါသနာပါေသာ စာေပႏွင့္ ဂီတကိုသာ တိုးတက္ေအာင္လုပ္ေတာ့သည္။ ဤတြင္ မိခင္က "သား၊ တျခားကေလးေတြနဲ႔ ခင္ခင္မင္မင္ေနရမယ္ေလ" ဟု ဆုံးမေျပာဆိုသည္။ ေျပာသာေျပာရသည္။ မိခင္မွာလည္း သားငယ္ေလးကို ကရုဏာသက္ေနမိသည္။

သားငယ္ေလး၏ ဖခင္သည္ မိသားစုဆရာဝန္ႏွင့္ ေတြ႔ဆုံျပီး "သားေလးအတြက္ ဘာမွ လုပ္ေပးလို႔ မရေတာ့ဘူးလား" ဟု ေမးသည္။ ဆရာဝန္က "နားရြက္တစ္စုံေလာက္ ရႏိုင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ အစားထိုးျပီး ဆက္ေပးလို႔ရပါတယ္" ဟုေျပာသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ ထိုလူငယ္ေလးအတြက္ အနစ္နာခံ၍ နားရြက္လွဴႏိုင္မည့္သူကို ရွာပုံေတာ္ဖြင့္ၾကသည္။

ဤသို႔ျဖင့္ ၂-ႏွစ္ကုန္လြန္သြားျပီးေနာက္ တစ္ေန႔တြင္ "သားေဆးရံုကိုသြားရမယ္။ မင္းအေမနဲ႔ အေဖက သားလုိအပ္တဲ့ နားရြက္ေတြလွဴမယ့္သူတစ္ေယာက္ကို ရထားတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါကလွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ေနာ္" ဟု ဖခင္က သားငယ္ကို ေျပာသည္။

ခြဲစိတ္ကုသမႈ ေအာင္ျမင္ခဲ့သျဖင့္ သားငယ္ေလးသည္ ရုပ္သြင္အသစ္ေပၚထြက္လာသည္။ ဤတြင္ လူငယ္ေလး၏ ပင္ကို စြမ္းရည္မ်ားဖြံ႔ျဖိဳးလာျပီး သူ၏ေက်ာင္းႏွင့္ ေကာလိပ္တစ္ေလွ်ာက္လုံး ေအာင္ျမင္မႈတစ္သီတစ္တန္းၾကီး ရလာခဲ့ပါသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ သူသည္ အိမ္ေထာင္က်ျပီး သံတမန္တစ္ဦးျဖစ္လာသည္။

တစ္ေန႔တြင္ သူက ဖခင္ကို ေမးသည္။
"ဘယ္သူက ကြ်န္ေတာ့္ကို နားရြက္ေတြ ေပးခဲ့တာလဲ။ ကြ်န္ေတာ္ အဲဒီလူအတြက္ ဘာမွ ေက်းဇူးမဆပ္ႏိုင္ေသးဘူး။"

"မင္း ေက်းဇူးဆပ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ နားရြက္ေတြ ဘယ္သူလွဴခဲ့တယ္ ဆိုတာကုိ သားသိခြင့္မရွိဘူးလို႔ အေဖတို႔ သေဘာတူထားတယ္ေလ။ ဒါေၾကာင့္ အခုသိခြင့္မရွိေသးဘူးေပါ့ကြာ။"

ႏွစ္မ်ားၾကာသည္အထိ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္က ရွိေနဆဲျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ သိရွိရမည့္ေန႔ကို ေရာက္လာပါျပီ။ ထိုေန႔သည္ သူ႔ဘဝတြင္ ၾကံဳေတြ႔ရသမွ် အေမွာင္ဆုံးေန႔ရက္မ်ားထဲမွ တစ္ေန႔ပင္ျဖစ္ပါသည္။

သူသည္ ဖခင္ႏွင့္အတူ မိခင္အေလာင္းေဘး၌ ရပ္ေနသည္။ ဖခင္က ျဖည္းေႏွးႏူးညံ့စြာျဖင့္ လက္ကို ေရွ႕ဆန္႔ထုတ္ျပီး မိခင္၏ ထူထဲေသာနီညိဳေရာင္ ဆံပင္မ်ားကို မ ျပီး ေျပာသည္။ "မင္းအေမက ေျပာတယ္။ သူ႔ရဲ႕ဆံပင္ေတြကို ဘယ္ေတာ့မွ မညွပ္ရေတာ့လို႔ ဝမ္းသာတယ္တဲ့ေလ။ ဘယ္သူကမွလည္း မင္းအေမရဲ႕ အလွေတြေလ်ာ့သြားမယ္လို႔ မထင္ပါဘူး။ ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား။"

ဤတြင္ သူ ေသေသခ်ာခ်ာ ျမင္လိုက္ပါျပီ။ သူ႔မိခင္တြင္ နားရြက္ႏွစ္ဖက္လုံး ျပတ္ေနသည္ကို ျမင္လိုက္ရျခင္းပင္တည္း။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ သတိရသင့္ပါသည္။ တကယ့္ရတနာဆိုသည္မွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျမင္ႏိုင္သည့္ ေနရာတြင္မရွိဘဲ ကြ်န္ေတာ္တို႔ မျမင္ႏိုင္သည့္ ေနရတြင္ ရွိေနျမဲျဖစ္ပါသည္။ ထို႔အတူ တကယ့္ခ်စ္ေမတၱာသည္လည္း လူသိႏိုင္သည့္ အေပၚယံေၾကာတြင္ မရွိဘဲ လူမသိႏိုင္သည့္ အတြင္းစိတ္သဏၭာန္တြင္ တည္ရွိေနတတ္ပါသည္။

စည္သူထက္ (မအူပင္တကၠသိုလ္)
Ref: Can I See My Baby
မဂၤလာေမာင္မယ္၊ စက္တင္ဘာ၊ ၂၀၁၄