ပုဆိန္ေသြးခ်ိန္

တစ္ခါက အလြန္သန္မာေသာသစ္ခုတ္သမားတစ္ဦးသည္ သစ္ကုန္သည္တစ္ဦးထံတြင္အလုပ္ေတာင္းရာ ရွိခဲ့သည္။ လုပ္ခႏွင့္အလုပ္အကိုင္အေျခအေနက အမွန္ေကာင္းမြန္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္သစ္ခုတ္သမားသည္ အေကာင္းဆုံးအလုပ္လုပ္ရန္ သႏၷိ႒ာန္ခ်ထားသည္။

အလုပ္ရွင္က သူ႔ကိုပုဆိန္တစ္လက္ေပးျပီး သစ္ခုတ္ခိုင္းသည္။ ပထမေန႔တြင္ သစ္ခုတ္သမားသည္ သစ္ပင္ ၁၈ ပင္ခုတ္ယူလာႏိုင္ခဲ့သည္။

“ဂုဏ္ယူတယ္ကြာ။ ဒီပုံစံအတိုင္းဆက္လုပ္ေဟ့" ဟုအလုပ္ရွင္ကေျပာသည္။ အလုပ္ရွင္၏စကားေၾကာင့္ အလြန္စိတ္ဓာတ္တက္ၾကြသြားသည့္သစ္ခုတ္သမားသည္ ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ပိုမိုၾကိဳးစားသည္။ သို႔ေသာ္သူသည္ သစ္ပင္ ၁၅ ပင္ကိုသာ ခုတ္ႏိုင္ခဲ့သည္။ တတိယေန႔တြင္ သူပိုမိုၾကိဳးစားသည္။ သို႔ေသာ္သစ္ပင္ ၁၀ ပင္ကိုသာ ခုတ္ႏိုင္ေတာ့သည္။ တစ္ေန႔ျပီးတစ္ေန႔ သစ္ပင္ခုတ္ႏိုင္သည္မွာ နည္းသထက္နည္းလာသည္။

“ငါ့ရဲ႕အင္အားေတြ ဆုံးရႈံးလာတာပဲျဖစ္ရမယ္" ဟုသစ္ခုတ္သမားကေတြးမိသည္။ သူကအလုပ္ရွင္ထံသြားေရာက္ေတာင္းပန္ရင္း မည္သို႔ျဖစ္ေနသည္ကို သူနားမလည္ေၾကာင္းေျပာျပသည္။

“မင္းပုဆိန္ကို ဘယ္အခ်ိန္ကေနာက္ဆုံးေသြးခဲ့တာလဲ"ဟု အလုပ္ရွင္ကေမးသည္။

“ကြ်န္ေတာ့္မွာပုဆိန္ေသြးဖို႔အခ်ိန္မရွိခဲ့ဘူး။ ကြ်န္ေတာ္သစ္ပင္ေတြကို ခုတ္ဖို႔ၾကိဳးစားရင္းနဲ႔ပဲ အခ်ိန္ေတြကုန္ေနခဲ့တယ္္ဗ်ာ။"

*******

ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဘဝသည္လည္း ဤသာဓကေလးအတိုင္း ျဖစ္ပါသည္။ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔သည္ သစ္ပင္ခုတ္ဖို႔အလုပ္ရႈပ္ေနသည့္အတြက္ ပုဆိန္ေသြးရန္ အခ်ိန္မယူျဖစ္ၾကေပ။
ကြ်န္ေတာ္တို႔အားလုံး အပန္းေျဖရန္အတြက္၊ စဥ္းစားေတြးေခၚရန္အတြက္၊ စိတ္ကိုျငိမ္းခ်မ္းေအာင္ေလ့က်င့္ရန္အတြက္၊ ေလ့လာသင္ယူျပီး ၾကီးျပင္းရန္အတြက္အခ်ိန္လိုပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔သည္ ပုဆိန္ေသြးရန္ အခ်ိန္မယူပါလွ်င္ ျငီးေငြ႔မႈျဖစ္လာျပီး ကြ်န္ေတာ္တို႔၏ထက္ျမက္မႈမ်ား ဆုံးရံႈးရမည္သာျဖစ္ပါေတာ့သည္။

စည္သူထက္ (မအူပင္တကၠသိုလ္)
မဂၤလာေမာင္မယ္စာေစာင္၊ ေမလ၊ ၂၀၁၄
Ref: “Author Unknown"၏ “The story of a woodcutter"