ကန္႔လန္႔ကာပြင့္သြားပါျပီ။ ျပပြဲစင္ျမင့္ကို အိမ္ကဧည့္ခန္းပုံစံျပင္ဆင္ထားပါတယ္။ စႏၵရား ေဘးနားမွာ ထို္င္ေနတဲ့ လူငယ္ေလးက မတ္တပ္ရပ္လိုက္ျပီး (ပရိသတ္ကို) ဟန္ပါပါနဲ႔ဦးညႊတ္ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္။ သူကပရိသတ္ကို သက္လတ္ပိုင္းအရြယ္ ထည္ထည္ဝါဝါရွိတဲ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္နဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးပါတယ္။ ဒီအမ်ိဳးသမီးကေတာ့ "အဲန္းဆူလီဗန္ေမစီ" ပဲျဖစ္ပါတယ္။ "အဲန္း" ကေတာ့ စကားခပ္တိုတိုေျပာပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕စကာသံခ်ိဳခ်ိဳေလးကို လူတိုင္းအာရုံစိုက္နားေထာင္ၾကပါတယ္။ အဲဒီေနာက္လွလွပပ ဝတ္ဆင္ထားျပီးရုပ္ရည္ေျပျပစ္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးေလးတစ္ေယာက္စင္ေပၚေလွ်ာက္လာပါတယ္။ "အဲန္း" က သူ႔ရဲ႕လက္ကို ဆုပ္ကိုင္ထားပါတယ္။ သူကပရိသတ္ကို မ်က္ႏွာမူျပီးထြက္ရပ္ျပပါတယ္။
ေနာက္ေတာ့ အဲဒီအမ်ိဳးသမီးေလး "ဟယ္လင္ကဲလား" က စကားေျပာပါတယ္။ သူ႔ခမ်ာ စကားတစ္လုံးခ်င္းထြက္လာဖို႔တာင္မနည္းအားစိုက္ရပါတယ္။ ပရိသတ္ကလည္းသူေျပာတာကို နားလည္သေဘာေပါက္ဖို႔အားစိုက္ရတာပါပဲ။ သူတို႔ကနားေတြကို စြင့္ထား၊ လ်င္ေနေအာင္ထားရပါတယ္။ ဟယ္လင္စကားေျပာတာျပီးဆုံးသြားတဲ့အခါ လက္ခုပ္သံေတြပဲ့တင္ထပ္မွ် ျမည္ဟီးသြားပါတယ္။ သူတို႔ႏွစ္ဦးဟာ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက အေမရိကမွာရွိတဲ့ အေက်ာ္ၾကားဆုံးပုဂၢိဳလ္ ေတြထဲမွာ အပါအဝင္ျဖစ္ပါတယ္။ "အဲန္းဆူလီဗန္" က ရဲရင့္တဲ့ ပညာေရးသမားတစ္ဦးျဖစ္သလို ျပည္သူလူထုအခြင့္အေရးဆုိင္ရာ ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိသူလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ "ဟယ္လင္အဒမ္ကဲလား" ကေတာ့ သူ႔ရဲ႕မ်က္မျမင္နားမၾကားတဲ့ တပည့္မေလးျဖစ္ပါတယ္။ ဟယ္လင္ဟာ ခႏၶာကိုယ္ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ေတြရွိေနေပမဲ့ စာေရးဆရာမ၊ အမ်ိဳးသမီးဘဝလြတ္ေျမာက္ေရးတက္ၾကြလႈပ္ရွားသူ၊ လူမႈေရးအလုပ္သမားအျဖစ္ နာမည္ေက်ာ္ေအာင္ လုပ္နိုင္ခဲ့ပါတယ္။
ပရိသတ္ေတြက ဟယ္လင္ရဲ႕စကားတစ္ခြန္းကို သိပ္ခိုက္သြားပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕စကားကို အႏွစ္ခ်ဳပ္ေဖာ္ျပရမယ္ဆိုရင္ ဒီလိုပါ…။
"ကြ်န္မရဲ႕ဆရာမက သူ႔ရဲ႕စကားတစ္ခြန္း ကြ်န္မရဲ႕စိတ္အေမွာင္ကို ဘယ္လိုထိသြားေစတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ ဘဝရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္စရာထဲကို ကြ်န္မဘယ္လိုနိုးထလာနိုင္တဲ့အေၾကာင္း ရွင္တို႔ိကို ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္မ ဆြံ႔အခဲ့တယ္။ ခုေတာ့ စကားေျပာနိုင္ပါျပီ။ ဒီေအာင္ျမင္မႈအတြက္ တျခားသူေတြရဲ႕ အကူအညီေတြ၊ စိတ္အားထက္သန္မႈေတြကို ေက်းဇူးတင္ရမွာပါ။ သူတို႔ေတြရဲ႕ ခ်စ္ေမတၱာ နဲ႔ ကြ်န္မရဲ႕စိတ္ကို ကြ်န္မျမင္နိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္မေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ရွာေတြ႔နိုင္ခဲ့ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကြ်န္မတို႔အားလုံးဟာ သူတစ္ပါးကိုလည္းကူညီ၊ ကိုယ္ကလည္းအကူအညီရယူျပီး အသက္ရွင္ေနထိုင္ၾကတာပါ။ စည္းစည္းလုံးလုံးေနျခင္းအားျဖင့္ ကြ်န္မတို႔ ေတြအမ်ားၾကီးလုပ္ေဆာင္နိုင္ပါတယ္။ ခ်စ္ေမတၱာကသာလွ်င္ ကြ်န္မတို႔နဲ႔ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈအၾကားမွာရွိတဲ့ နံရံကို ျဖိဳဖ်က္နိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ ပညတ္ေတာ္ဆယ္ပါးမွာပါတဲ့ အေရးအၾကီးဆုံးအခ်က္တစ္ခ်က္ကေတာ့ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦးခ်စ္ခင္ဖို႔ပါ။ ကြ်န္မဆီကိုေရာက္လာမယ့္ ခ်စ္ေမတၱာေတြ၊ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြအတြက္ ဘုရားသခင္ကို ေက်းဇူးေတာ္စကားအသံ အက်ယ္ဆုံးေျပာလုိက္ခ်င္မိပါတယ္။"
ဟယ္လင္ကဲလားက ဒီလိုသတင္းစကားကို ဘာေၾကာင့္ေပးခဲ့တာပါလဲ။ ဟယ္လင္ေရာ သူ႔ဆရာမပါ အသက္ရွင္ရပ္တည္ဖို႔္ ေငြလုိအပ္ခဲ့ပါတယ္။ အခေၾကးေငြရရွိဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ဒီပြဲအတြက္ သူတို႔အဆင္သင့္ျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ပရိသတ္ကလည္း ေဟာေျပာခ်က္ကိုနားေထာင္ဖို႔ထက္ "သက္ရွိထင္ရွားအံ့ဖြယ္ရာလူ" ကို ၾကည့္ဖို႔လာခဲ့ၾကတာပါ။ လူအမ်ားစုက ရွားပါးတဲ့ဖန္တီးခ်က္တစ္ခုကို ၾကည့္ရေတာ့မယ့္အလား စူးစမ္းခ်င္စိတ္ျပင္းျပခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဟယ္လင့္ရဲ႕ဂုဏ္က်က္သေရက ဒီလိုအရွက္ရစရာေလးေတြကို ခံစားျပီးေတာ့ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ရွိေနတဲ့သူေတြရဲ႕အခြင့္အေရးအတြက္ ရဲရဲဝံ့ဝံ့ တိုက္ပြဲဝင္ေနတဲ့အခ်က္ေပၚမွာရွိေနပါတယ္။ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ခ်ိဳ႕ယြင္းမႈရွိေနသူေတြဟာ ပုံမွန္လူေတြလိုပဲ ေနထိုင္ခြင့္ရွိတယ္လို႔ သူကေၾကျငာခဲ့တယ္။
သူတို႔ေတြအတြက္ လူသားခ်င္းစာနာမႈနဲ႔ သာတူညီမွ်ရွိမႈေတြကို ဟယ္လင္ကေတာင္းဆိုခဲ့ပါတယ္။ ဘဝရဲ႕အတားအဆီးအခက္အခဲေတြကို ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ေက်ာ္လႊားနိုင္ခဲ့တဲ့ ဟယ္လင့္ရဲ႕ဘဝဇာတ္ေၾကာင္းဟာ လူသန္းေပါင္းမ်ားစြာအတြက္ လႈံ႕ေဆာ္အားေပးမႈေတြ၊ စိတ္အားထက္သန္မႈေတြေပးနိုင္တဲ့အေၾကာင္းတရားအျဖစ္ ဒီကေန႔အထိ တကယ့္ကို တည္ရွိေနပါတယ္။
ဟယ္လင္ကဲလားရဲ႕ စိတ္ဝင္စားဖြယ္ရာ ဇာတ္လမ္းက ကိုယ္ခႏၶာ မသန္စြမ္းသူေတြအတြက္သာမက ဘယ္လိုခြဲျခားဆက္ဆံမႈမ်ိဳးကို မဆိုခံစားေနရတဲ့လူေတြအတြက္ လႈ႔ံေဆာ္အားအားေပးမႈျဖစ္ေနပါတယ္။ သူက ကြယ္လြန္တဲ့အခ်ိန္ထိ အဲဒီလူေတြရဲ႕ အခြင့္အေရးေတြအတြက္ ေထာက္ခံခဲ့၊ ၾကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ခဲ့တာေလ။
စည္သူထက္(မအူပင္တကၠသိုလ္)
Ref: http://immstories.wordpress.com/
The Best English Magazine, No.(166), April,2013
No comments:
Post a Comment
အျပဳသေဘာေဆာင္ေသာမွတ္ခ်က္မ်ားကိုၾကိဳဆိုပါတယ္ခင္ဗ်ာ