(၁)
“ကလင္"ဆိုတဲ့ SMS သံေလးနဲ႔အတူ ဖုန္းထဲကို message တစ္ေစာင္ဝင္လာတယ္။ ေဝေဝ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးကျပံဳးမိသြားရတယ္။သိေနျပီသားပဲေလ။ ဒီအခ်ိန္ပို႔တဲ့ message ဟာ ေမာင့္ဆီကမဟုတ္လို႔ ဘယ္သူ႔ဆီက ျဖစ္ရမွာလဲ။ သိပ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ေမာင္က မနက္တိုင္းလိုလို message ပို႔ျပီး “ေပ်ာ္ရႊင္စရာေန႔သစ္ေလးျဖစ္ပါေစ၊ အရမ္းလြမ္းတာပဲ" စတဲ့ message ေလးေတြ သတိတရပို႔ေနက်ပဲေလ။
ေမာင့္ရဲ႕ message ေလးဖြင့္ၾကည့္တဲ့အခါမွာေတာ့
ေဝေဝ့ မ်က္လုံးေတြျပာေဝသြားရတယ္။ “မင္းကို စိတ္ကုန္ေနျပီ။
တို႔လမ္းခြဲရေအာင္" တဲ့။ ဟာ…အဓိပၸာယ္မရွိလိုက္တာ။ ေမာင္ဘာလို႔
ဒီလိုေျပာရတာလဲ။ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ေမာင့္ကိုေမးရမယ္။
တုန္ယင္ေနတဲ့ စိတ္ကိုထိန္းျပီး ေမာင့္ဆီကို ဖုန္းေခၚလိုက္တယ္။
“လူၾကီးမင္းေခၚဆိုေသာဖုန္းမွာ စက္ပိတ္ထားပါတယ္ရွင္"
မဟုတ္ပါဘူး တစ္ခုခု လြဲမွားေနတာပဲျဖစ္မွာပါ။ အၾကိမ္ၾကိမ္ ဖုန္းေခၚလည္း
ဒီစကားသံပဲၾကားေနရေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ေျခာက္ျခားခ်င္လာတယ္။ ေမာင္ဘာလို႔
စိတ္ေျပာင္းရတာလဲ။ ေခါင္းကို သြက္သြက္ခါရမ္းရင္းတတြတ္တြတ္ေရရြတ္ေနမိတယ္။ ေမာင္က ဒီလိုလူမဟုတ္ဘူး။ မိဘေတြသေဘာတူျပီးေနာက္မွာ အခု အေဝးကိုထြက္ျပီးအလုပ္ၾကိဳးစားေနတာလည္း
ႏွစ္ကိုယ္တူ သာယာတဲ့အိမ္ေထာင္ေရးေလး တည္ေဆာက္ဖို႔ပါလို႔
ေမာင္ပဲေျပာခဲ့တာေလ။ ဟိုတစ္ေန႔ကေတာင္ ဖုန္းေျပာျဖစ္ခဲ့တာပဲ။
ဖုန္းေျပာတုန္းက…........
႐ုတ္တရက္သတိရလိုက္တဲ့အခါ ရင္ထဲကို မိုးၾကိဳးပစ္ခြင္းလိုက္သလို တုန္လႈပ္သြားတယ္။ အဲဒီေန႔ဖုန္းေျပာတုန္းက ေမာင္ဟာ သူ႔ရဲ႕အလုပ္ရွင္မမက သူ႔ကိုအေရးေပးတဲ့အေၾကာင္း၊ သူ႔ကိုေခၚျပီးညစာထြက္စားတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းကို
အရိုးခံနဲ႔ေျပာျပေတာ့ ေမာင့္ကို စိတ္ဆိုးစြာနဲ႔ ရန္ေတြ႔ခဲ့မိတာပဲ။ ေမာင္က
တစ္ခြန္းမွျပန္မေျပာဘဲ တိတ္တဆိတ္ဖုန္းခ်သြားေလရဲ႕။ တကယ္ေတာ့ ေမာင္ဟာ သူ႔ရဲ႕ဘဝမွာ ဘယ္သူကပဲျဖစ္ျဖစ္သူ႔ကိုရန္ေတြ႔တာ အမုန္းဆုံးဆိုတာကို ေမာင့္စိတ္ကိုအသိဆုံးျဖစ္တဲ့ေဝေဝကအဲဒီအခ်ိန္က ဘာလို႔မ်ားသတိမထားမိတာပါလိမ့္။
ေမာင့္ရဲ႕ message ေလးကို ျပန္ဖတ္မိတဲ့အခ်ိန္မွာ Sent April 1
ဆိုတဲ့ SMS ေရာက္တဲ့ရက္စြဲေလးကိုပဲ မ်က္ရည္ျဖိဳင္ျဖိဳင္က်ေနတဲ့အထဲက ဝိုးတဝါးျမင္ရပါေတာ့တယ္။
(၂)
အုံ႔မိႈင္းေနတဲ့ တိမ္ေတြနဲ႔ ေန႔ဟာ ခါတိုင္းေလာက္ေတာ့ မရႊင္ပ်ဘူး။
လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ဟာ ေျခလွမ္းသြက္သြက္ေလးနဲ႔ လွမ္းလာတယ္။ သူ႔ရဲ႕လက္ထဲမွာ ႏွင္းဆီပန္းစည္းနဲ႔။ သူ႔ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းပါးပါးေတြမွာ
အျပံဳးရိပ္ေတြတြဲခိုေနတယ္။ သူက ေအပရယ္ တစ္ရက္ေန႔ April Fool လို႔ေခၚၾကတဲ့
ကိုယ္ခ်စ္ခင္သူေတြကို စေနာက္တဲ့ ေန႔မွာ ခ်စ္သူဆီကို လမ္းခြဲမယ္ဆိုတဲ့
message ေလး ခ်စ္သူလန္႔သြားေအာင္စေနာက္ျပီး ပို႔ခဲ့တယ္။ သူ႔ရဲ႕ဖုန္းကို ပိတ္ထားခဲ့တယ္။ တစ္ပတ္အတြင္းမွာ ခြင့္ယူျပီးျပန္လာမယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းကိုေတာ့ လွ်ိဳ႕ဝွက္ထားလိုက္တယ္။ ျပန္ေရာက္လာမွ ခ်စ္သူကို ေနာက္တာပါဆိုတဲ့အေၾကာင္းဖြင့္ေျပာျပီးပန္းစည္းေလးနဲ႔ေခ်ာ့မယ္။ ခ်စ္သူမ်က္ေစာင္းလွလွေလးထိုးရင္
အျပံဳးနဲ႔ ခံယူမယ္။ ေဒါပြပြနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ရင္အုပ္ကို
ခ်စ္သူရဲ႕လက္သီးဆုပ္ေလးနဲ႔ တအုန္းအုန္းထုမယ္ဆိုရင္ တဟားဟား ရယ္ေမာျပီး
ခ်စ္လို႔ စတာဆိုတဲ့အေၾကာင္းေျပာျပရမယ္။ အေဝးထြက္ျပီးအလုပ္လုပ္တာ ၾကာျပီဆိုေတာ့ ဒီလကုန္ရင္ လက္ထပ္ဖို႔အတြက္ ေငြေၾကးအရင္းအႏွီးလုံေလာက္ျပီေလ။ ခ်စ္သူအျမန္ဆုံးလက္ထပ္ဖို႔ေျပာမယ္။ ခ်စ္သူက မ်က္ႏွာမွာ ပန္းေရာင္ေသြးဖ်န္းျပီး ရွက္ရွက္နဲ႔ေခါင္းငုံ႔ေနေလမလား။ ေတြးရင္းၾကည္ႏူးမိတယ္။ သူ႔ရဲ႕ ေျခလွမ္းေတြပိုျပီး သြက္သြက္လွမ္းလိုက္တယ္။
ခ်စ္သူရဲ႕လမ္းထိပ္ကိုေရာက္တဲ့အခါ ခ်စ္သူနဲ႔အျမဲအတူတူတြဲေနတဲ့သူငယ္ခ်င္းမေလးေတြနဲ႔ လမ္းမွာဆုံတယ္။ သူဝမ္းသာအားရလွမ္းသြားလိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔က သူ႔ကိုတင္းမာလွတဲ့မ်က္လုံးေတြနဲ႔တစ္ခါမွ မေတြ႔ဘူးတဲ့သူကိုျမင္ရသလို စိမ္းစိမ္းၾကီး စိုက္ၾကည့္ေနေလရဲ႕။ ျပီးမွ တစ္ေယာက္ကေျပာတယ္။
“ေဝေဝဆုံးျပီ။ အဲဒါရွင့္ေၾကာင့္"
ျမတ္စြာဘုရား။ ကမၻာေလာကၾကီး အိုးထိန္းစက္လိုခ်ာခ်ာလည္သြားတယ္။ သူ႔ရဲ႕ဒူးေတြညႊတ္က်သြားတယ္။ သူ႕ရဲ႕လက္ထဲက ႏွင္းဆီပန္းစည္းလြတ္က်သြားတယ္။ ေလတစ္ခ်က္အေဝွ႔မွာ ႏွင္းဆီပန္းစည္းေလးလြင့္သြားျပီး ခပ္လွမ္းလွမ္းက ျဖတ္သြားတဲ့ကားတစ္စီးေအာက္ေရာက္သြားတယ္။ အနီေသြးေတြ ဖြားကနဲ လြင့္စဥ္လို႔။
(၃)
“အမွန္ေတာ့ ေဝေဝဟာ မင္းကိုသိပ္ခ်စ္လြန္းလို႔ ဒီလိုျဖစ္သြားရတာပါကြာ။ မင္းဆီက ျဖတ္စာရေတာ့ သူအေတာ္ေလးခံစားသြားရတယ္ကြ။ မင္းဆီကို သူဖုန္းေတြေန႔တိုင္းဆက္တယ္။ တစ္ခါမွ ဖုန္းဆက္လို႔မရဘူးတဲ့။ မင္းရဲ႕အိမ္ကိုလည္းသြားေမးတယ္။ ငါတို႔ဆီကိုလည္း အေခါက္ေခါက္အခါခါ လာေမးတယ္။ ဒါေပမဲ့ မင္းနဲ႔ဘယ္သူမွအဆက္အသြယ္မရၾကဘူး။ မင္းရဲ႕ဖုန္းပိတ္ထားလို႔လဲပါတာေပါ့ကြာ။
သူ႔မိဘေတြရဲ႕အေျပာအရ ေဝေဝဟာ အဲဒီေန႔က စျပီး အခန္းေအာင္းျပီး ငိုေနတယ္တဲ့။
စိတ္နဲ႔လူနဲ႔လည္းမကပ္ဘူး။ သူအျမဲထုတ္ထုတ္ၾကည့္တဲ့မင္းရဲ႕ဓာတ္ပုံကို သူ႔အခန္းနံရံမွာ ကပ္မလို႔လုပ္တယ္တဲ့ကြာ။ ဒါေပမဲ့ လူက အိပ္ေရးပ်က္အစားပ်က္လည္းျဖစ္ သတိလက္လြတ္လည္း ျဖစ္ေနေတာ့ ခုံေပၚအတက္မွာ ေျခေခ်ာ္က်ျပီးအုတ္နံရံနဲ႔ေခါင္းကို ေဆာင့္မိတယ္။ ေဆးရံုမွာ သူမေသခင္ ေနာက္ဆုံးေျပာသြားတဲ့စကားက “ေမာင့္ကိုဘာပဲျဖစ္ျဖစ္မမုန္းပါဘူး။ ခ်စ္ေနတုန္းပါတဲ့"
ရွင္းျပေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕အသံတိမ္ဝင္သြားတယ္။
“ေအးကြာ ငါလည္း April Fool ဆိုျပီး စ လိုက္တာပါကြာ။ သူဒီေလာက္ယုံသြားမယ္လို႔မထင္မိဘူး။ ေနာက္ျပီး ငါကတစ္ပတ္အတြင္းျပန္လာမွာေလ။ ဒီေတာ့မွ ေခ်ာ့မယ္။ ေနာက္ျပီး ငါတို႔လက္ထပ္ဖို႔လည္း ေျပာမယ္လို႔ စဥ္းထားလိုက္တာ။ ငါ အမွားၾကီးမွားသြားျပီကြာ"
ဆို႔နစ္အက္ကြဲစြာထြက္လာတဲ့ အသံဟာ သူ႔ရဲ႕အသံဆိုတာေတာင္ မေသခ်ာသလိုပင္။
“သူငယ္ခ်င္း လူတစ္ေယာက္ကို လွည့္စားႏိုင္တယ္ဆိုတာ ကိုယ္သိပ္ေတာ္လို႔လဲမဟုတ္သလို
သူသိပ္ညံ့လို႔လဲမဟုတ္ဘူး။ သူက မင္းေမွ်ာ္လင့္ထားတာထက္ မင္းကို
ပိုယုံၾကည္မိလို႔သာ အလိမ္ခံရတာပဲ။ လူတစ္ေယာက္ အထူးသျဖင့္ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူကို
April Fool မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္လိုအေၾကာင္းနဲ႔မွ မလွည့္စားတာ
အေကာင္းဆုံးေပါ့ကြာ။"
တိုးသက္စြာေျပာေနေသာ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕စကားကို
သူနားေထာင္ေနသလားမေသခ်ာ။ သူ႔ရဲ႕ရီေဝတဲ့မ်က္လုံးေတြက ခပ္လွမ္းလွမ္းက
ေလအေဝွ႔မွာ လြင့္ပါေနေသာ ေရာ္ရြက္ဝါေလးေတြကို ေငးၾကည့္ေနတယ္။ ေဟာ
ေရာ္ရြက္ဝါေလးတစ္ခု ေၾကြလြင့္ျပန္ျပီ။ ျဖဳတ္ခနဲ……။
စည္သူထက္ (မအူပင္တကၠသိုလ္)
April 1, 2014
