ေဟာင္ေကာင္သူေဌးၾကီး လီကာရွင္း

(စာမ်က္ႏွာစုစုေပါင္း ၂၇၀ ကို အႏွစ္ခ်ဳပ္ထားပါတယ္)

လီကာရွင္းကို တရုတ္ႏိုင္ငံ၊ ေခ်ာင္ဂ်ိဳျမိဳ႕က အိမ္ေလးမွာ ၁၉၂၈၊ ဇြန္လ ၂၃ ရက္ေန႔မွာ ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ သူ႔အေဖက ေက်ာင္းဆရာတစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီး ဆင္းရဲပါတယ္။ ဒုတိယကမၻာစစ္ျဖစ္ခါနီးမွာ သူတို႔ေနတဲ့ ျမိဳ႕ကို ဂ်ပန္စစ္ေလယာဥ္ေတြ ဗုံးၾကဲတိုက္ခိုက္လို႔ လီကာရွင္းအသက္ ၁၂ အရြယ္မွာ မိသားစုနဲ႔အတူ ျဗိတိသွ်ပိုင္ ေဟာင္ေကာင္ကြ်န္းကို ေျပးရပါတယ္။ ေဟာင္ေကာင္ကြ်န္းေရာက္ျပီး ၂ ႏွစ္ေက်ာ္အၾကာမွာ သူ႔အေဖအဆုတ္တီဘီေရာဂါနဲ႔ဆုံးပါးလို႔ သူလည္း စာဆက္မသင္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ အလယ္တန္း တက္ခါနီး ေက်ာင္းထြက္ခဲ့ရပါတယ္။ ရရာေအာက္ေျခအလုပ္ကို ၾကိဳးစားလုပ္ျပီး တရုတ္မွာက်န္ေနခဲ့တဲ့ အေမနဲ႔ေမာင္ႏွမေတြဆီကို ပိုက္ဆံပို႔ေပးတယ္။

လီကာရွင္းအသက္ ၁၇ ႏွစ္ေလာက္မွာ သူက ေဟာင္ေကာင္ကြ်န္းရဲ႕ စီးပြားေရးတိုးတက္လာေတာ့မယ္၊ ပလတ္စတစ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ လုပ္ငန္းေတြမွာ ဖြံ႔ျဖိဳးေတာ့မယ္ဆိုတာ ခန္႔မွန္းမိတယ္။ သူက တစ္ေန႔ကို ၁၆ နာရီေလာက္အလုပ္ၾကိဳးစားလုပ္ေနတဲ့အျပင္ ရတဲ့အခ်ိန္မွာ ပညာကို ၾကိဳးစားသင္ပါတယ္။ အေပ်ာ္အပါးလုံးဝမရွာဘဲ ခက္ခက္ခဲခဲ ၾကိဳးစားျပီးတဲ့ေနာက္မွာ အထက္တန္းေအာင္ပါတယ္။ ဆရာေတြဆီက သင္ယူတဲ့အျပင္ စာအုပ္မဝယ္ႏိုင္တဲ့အတြက္ စာၾကည့္တိုက္ေတြသြားျပီး ဖတ္မွတ္ပါတယ္။အသက္ ၂၀ ဝန္းက်င္ေလာက္မွာ သူၾကိဳးစားစုေဆာင္းထားတဲ့ ေငြေတြနဲ႔ ေဆြမ်ိဳးေတြဆီကေခ်းငွားယူတဲ့ ပိုက္ဆံစုျပီး ပလတ္စတစ္ထုတ္တဲ့ ခြ်န္ေကာင္း ကုမၸဏီေထာင္ပါတယ္။ လူသုံးပစၥည္းေတြ၊ အရုပ္ေလးေတြ ထုတ္လုပ္ျပီး ေစ်းကြက္အၾကီးဆုံးျဖစ္တဲ့ တရုတ္ႏိုင္ငံအပါအဝင္ တျခားႏိုင္ငံေတြကို ေရာင္းခ်ျပီး အဆင္ေျပပါတယ္။ တရုတ္ႏိုင္ငံကို ကုလသမဂၢက စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႔အေရးယူခ်ိန္မွာ လီကာရွင္းေနတဲ့ ေဟာင္ေကာင္ကလည္း တရုတ္နဲ႔ စီးပြားေရး အဆက္အစပ္မလုပ္ရေတာ့လို႔ ကုမၸဏီအမ်ားစု ပိတ္သိမ္းရတဲ့အထိ အခက္အခဲ ရွိေနပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခြင့္အလမ္းအသစ္ေတြကို ရွာေနတဲ့ လီကာရွင္းက သူဝါသနာအေလ်ာက္ဖတ္ေနတဲ့ အဂၤလိပ္မဂၢဇင္းထဲက သတင္းတိုေလးထဲမွာ အီတလီႏိုင္ငံက ပလတ္စတစ္စက္ရံုေတြက ပလတ္စတစ္ပန္းေတြ ထုတ္လုပ္ျပီး ဥေရာပႏိုင္ငံေတြကို တင္ပို႔ေနတယ္ဆိုတာ ဖတ္မိျပီး အီတလီႏိုင္ငံကို သြား၊ ပလတ္စတစ္ပန္းထုတ္လုပ္တဲ့ စက္ရံုေတြကို လအေတာ္ၾကာ ေလ့လာခဲ့ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ စက္ရံုစီမံခန္႔ခြဲမႈ နည္းပညာပါ သင္ယူလာခဲ့ပါတယ္။ ႏိုင္ငံျခားမွာ ပညာသင္ယူတဲ့ တရုတ္ အင္မတန္ရွားပါးတဲ့အခ်ိန္မွာ သူ ပညာေလ့လာခဲ့ပုံပါ။

ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ သူ႔ကုမၸဏီကေန ပလတ္စတစ္ပန္းေတြထုတ္ျပီး အေမရိကန္ႏိုင္ငံကို တင္ပို႔ပါတယ္။ အီတလီႏိုင္ငံထုတ္ပန္းေတြလုိ အရည္အေသြးေကာင္းျပီး ေစ်းသက္သာတဲ့အတြက္ ဥေရာပနဲ႔ အာရွႏိုင္ငံေတြမွာ ဝယ္လိုအားမ်ားလာပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕စက္ရံုကို ေခတ္မီျပီး စနစ္က်ေအာင္ လုပ္ထားတဲ့အတြက္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံက ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔က သေဘာက်ျပီး အေမရိကန္ ေဒၚလာတစ္သန္းဖိုး ပလတ္စတစ္ပန္းေတြကို ဝယ္ယူျပီး အေမရိကန္မွာ ျပန္ေရာင္းခ်တာ ရွိပါတယ္။

၁၉၆၄ ခုႏွစ္ေလာက္မွာ ဥေရာပတိုက္က လူေတြက ခ်မ္းသာလာလို႔ ပလတ္စတစ္ပန္းအစား ပန္းအစစ္ေတြကို ပိုမက္ေမာလာပါတယ္။ အေျခအေနနားလည္တဲ့ လီကာရွင္းက ပလတ္စတစ္ပန္းေခတ္ကုန္ေတာ့မယ္ဆိုတာ သေဘာေပါက္ျပီး မရိွမျဖစ္လိုအပ္တဲ့ အိမ္ျခံေျမလုပ္ငန္းကို ေျပာင္းလဲဖို႔ စိတ္ကူးရပါတယ္။ စက္ရံုအတြက္ ေျမေနရာေတြဝယ္ယူျပီး ျပန္လည္ေရာင္းခ်တဲ့အျပင္ သိန္းခ်ီရွိေနတဲ့ က်ဴးေက်ာ္ေတြအတြက္ တန္ဖိုးနည္းအိမ္ရာေတြ ေဆာက္လုပ္ေရာင္းခ်ဖို႔ New Terrorities နယ္ေျမမွာ ေျမကြက္ေတြအမ်ားၾကီးဝယ္၊ လူေနအိမ္ေတြေဆာက္လုပ္ျပီး ေရာင္းခ်ခဲ့တဲ့အခါ အျမတ္အစြန္းေတာ္ေတာ္ ရခဲ့ပါတယ္။ စနစ္တက် ျပင္ဆင္၊ ရႈေထာင့္စုံကေန အေသးစိတ္တြက္ခ်က္တတ္တဲ့သူဟာ အိမ္ေျမေစ်းကြက္က်ေနခ်ိန္မွာေတာင္ အိမ္ေျမေတြဝယ္ယူ၊ ေဆာက္လုပ္ျပီး ေစ်းကြက္ျပန္ျငိမ္ခ်ိန္မွာ အျမတ္အစြန္းၾကီးၾကီးနဲ႔ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ေရာင္းခ်ႏိုင္သူမို႔ ေဟာင္ေကာင္အိမ္ျခံေျမေစ်းကြက္ကို ခ်ဳပ္ကိုင္ႏိုင္ေလာက္တဲ့အထိ အင္အားၾကီးမားသူ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။

ရိုးသားေျဖာင့္မတ္မႈကို တန္ဖိုးထားတဲ့ သူက ႏႈတ္ကတိေပးထားတာေတြေတာင္ မွန္မွန္ကန္ကန္လုပ္တဲ့အတြက္ တျခားလုပ္ငန္းေတြမွာပါ အခြင့္အေရးေတြ ရလာပါတယ္။ ပလတ္စတစ္၊ အိမ္ျခံေျမအေရာင္းအဝယ္၊ ေဆာက္လုပ္ေရး၊ ဘိလပ္ေျမစက္ရံု၊ လွ်ပ္စစ္လုပ္ငန္းေတြမွာ ပါဝင္လုပ္ကိုင္ျပီး ေအာင္ျမင္ေနပါတယ္။ ေအာင္ျမင္တဲ့အတြက္ ပလတ္စတစ္ပန္းဘုရင္ၾကီး၊ အိမ္ျခံေျမလုပ္ငန္းဇာဘုရင္ၾကီးဆိုတဲ့ နာမည္ေတြပိုင္ဆုိင္တဲ့အျပင္ ႏိုင္ငံျခားသားေတြပိုင္ဆိုင္တဲ့ စီးပြားေရးအေဆာက္အအုံ ေဟာင္ (hong) ကို ပိုင္ဆိုင္တဲ့အထိ ျဖစ္လာပါတယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာ လီကာရွင္းဟာ တရုတ္အစိုးရရဲ႕ ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈ အဖြဲ႔ (CITIC) ရဲ႕ အဖြဲ႔ဝင္ျဖစ္လာျပီး ေစ်းကြက္ၾကီးမားလွတဲ့ တရုတ္ႏိုင္ငံနဲ႔ စီးပြားပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္ပါတယ္။ တရုတ္ႏိုင္ငံမွာ စီးပြားေရးေစ်းကြက္ျမင္တဲ့အတြက္ ဘိလပ္ေျမလုပ္ငန္း၊ ပလတ္စတစ္ပန္းလုပ္ငန္းေတြလုပ္ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ စက္ရံုၾကီးေထာင္ျပီး အလွကုန္လုပ္ငန္း၊ အိမ္သုံးပစၥည္းလုပ္ငန္းေတြပါ လုပ္ကုိင္ပါတယ္။ အာရွမွာ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈေတြလုပ္တဲ့အျပင္ အေနာက္တိုင္းမွာပါ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံလာပါတယ္။

လီကာရွင္းက ဗစ္တာလီနဲ႔ ရစ္ခ်တ္လီဆိုတဲ့ သားႏွစ္ေယာက္ကို ငယ္ငယ္ကတည္းက ေလ့က်င့္ေပးထားပါတယ္။ သားေတြက အေနာက္ႏိုင္ငံေတြမွာ ပညာသင္ယူျပီး ကိုယ္ပိုင္လုပ္ငန္းေတြ ထူေထာင္ထားပါတယ္။ လီကာရွင္းဟာ အခြင့္အလမ္းေတြကုိ ျမင္တတ္၊ ဖမ္းဆုပ္တတ္တဲ့သူမို႔ ေစ်းကြက္လုိအပ္ခ်က္ေတြကို ျဖည့္ဆည္းရင္း လုပ္ငန္းေပါင္းစုံလုပ္ကိုင္ပါတယ္။ ျဂိဳဟ္တုတစ္လုံးဝယ္ျပီး ေဟာင္ေကာင္မွာ Star TV ဆိုတဲ့ ရုပ္ျမင္သံၾကားလုပ္ငန္းကိုေတာင္ လုပ္ကိုင္ပါေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ မီဒီယာလုပ္ငန္းဘုရင္ျဖစ္တဲ့ ရူးပတ္မားေဒါ့ကို အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၅၃၅ နဲ႔ ေရာင္းခ်ခဲ့ပါတယ္။ ၃ ႏွစ္တာအတြက္ ရင္းႏွီးခဲ့ရသမွ်ထက္ ေျခာက္ဆပိုျမတ္တဲ့ ၾကီးမားတဲ့အျမတ္အစြန္းပါ။

၁၉၉၃ ခုႏွစ္မွာ အသက္ ၆၅ ႏွစ္ရွိလာတဲ့ လီကာရွင္းဟာ သားေတြကို လုပ္ငန္းလႊဲေပးရင္း အလွဴအတန္းေတြ၊ ပရဟိတလုပ္ငန္းေတြကို ဦးစားေပးလာပါတယ္။ ၂၀၁၈ အသက္ ၈၉ ႏွစ္အရြယ္မွာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြက အနားယူျပီး လူမႈေရးလုပ္ငန္းေတြကိုပဲ လုပ္ေတာ့မယ္လို႔ ေၾကျငာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလိုေၾကျငာတဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႕ရဲ႕ပိုင္ဆိုင္မႈက အေမရိကန္ေဒၚလာ ၃၃ ဘီလီယံျဖစ္ျပီး ေဟာင္ေကာင္မွာ အခ်မ္းသာဆုံးျဖစ္ပါတယ္။ ကမၻာ့အခ်မ္းသာဆုံးအဆင့္ ၂၃ ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕သား ဗစ္တာလီကို လႊဲေပးခဲ့တဲ့ လုပ္ငန္းအင္ပါယာၾကီးက ႏိုင္ငံေပါင္း ၅၀ မွာ ဖြင့္လွစ္ထားတဲ့ ကုမၸဏီေတြနဲ႔ ဝန္ထမ္းေပါင္း ၃၂၃,၀၀၀ ျဖစ္ပါတယ္။

လီကာရွင္းရဲ႕ အရည္အခ်င္းေတြကေတာ့ အခြင့္အေရးရွာေဖြတတ္တယ္။ အခြင့္အေရးေတြကို စနစ္တက်ဘက္ေပါင္းစုံက တြက္ခ်က္ျပီး အခ်ိန္မဆြဲပဲ အသုံးခ်တယ္။ လုပ္ငန္းပါတနာေတြရဲ႕ အက်ိဳးကို အျမဲၾကည့္ပါတယ္။ ပညာကို တန္ဖိုးထားတယ္။ စာေတြအမ်ားၾကီးဖတ္တယ္။ စာအုပ္ထဲကရတဲ့ အၾကံသစ္၊ ၪာဏ္သစ္ေတြကို လက္ေတြ႔အသုံးခ်တယ္။ ကတိတည္တယ္။ ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းေတြနဲ႔ သင့္ျမတ္ေအာင္ ေပါင္းတတ္တယ္။

ဒီအရည္အခ်င္းေတြ ကိုယ့္ဆီမွာ ျပည့္စံုလာေအာင္ လုပ္နိုင္ရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံက လူငယ္ေတြလည္း ဘဝအဆင့္ တိုးတက္ျမင့္မားလာမယ္လို႔ ယုံၾကည္ပါတယ္။

စာအုပ္ကတ္တေလာက္အခ်က္အလက္မ်ား
ဗန္းေမာ္သိန္းေဖ
ေဟာင္ေကာင္သူေဌးၾကီး လီကာရွင္း။ ပ-ၾကိမ္။
ရန္ကုန္၊ ပဥၥဂံစာအုပ္တိုက္၊ ၂၀၁၈။
၂၇၀ စာ၊ ဓာတ္ပုံ၊ ၁၄ x ၂၁ စင္တီ။
၁။ ေဟာင္ေကာင္သူေဌးၾကီး လီကာရွင္း။